Er zijn veel dingen die je nodig hebt. Maar één ding gaat toch wel boven alle andere dingen uit. Want het is geweldig, wanneer je Gods voorziening ervaart, bijvoorbeeld in geval van ziekte of materiële zorgen. Je ervaart dan Gods goedheid en zorg. Maar Hij doet ook nog iets anders.

Je bent bijvoorbeeld zwak geweest. Je was boos of zwaar teleurgesteld of gekwetst. Of je was je eigen weg gegaan. Dat zit je dwars. Dit is niet wat je wilde. Je stelde je je leven met God anders voor. Wat nu?

Geen verwijt

Uiteindelijk ga je met al die gevoelens en die pijn en dat verdriet naar God toe. Je belijdt Hem je zwakheid, je fouten, je zonden. Maar je komt er gewoon niet uit. En je zit daar en weet niet wat te doen. (1) In feite verwijt je het jezelf. En dan gebeurt het!

In die stilte, waarin je God meer dan ooit nodig hebt, waarin je jezelf afvraagt hoe het verder moet, waarin je niets meer weet te zeggen, komt Hij naar je toe. Je merkt het! Misschien zegt ook Hij niets. Maar Hij doet wel iets. Hij buigt zich naar je toe en omarmt je met zijn troostvolle aanwezigheid. (2) Zoals een vader doet die zijn kind wil laten voelen dat hij hem begrijpt en dat hij van hem houdt en bij hem wil zijn. Zijn vrede omringt je. Geen verwijt, geen vermanende woorden. Die zijn allang niet meer nodig.

Zo is God! Zo is je liefdevolle Vader! En je voelt je veilig. Je voelt je erkend en geliefd. En aanvaard en vergeven!

Verdwenen

Zo’n God vind je toch nergens anders! Zo’n God wil je toch nooit meer kwijt! Nee, voor zo’n God wil je leven. En je merkt wat het betekent, dat Hij al je zonden, zwakheden en gebreken heeft weggedaan in de diepten van de zee. (3) Dat Hijzelf ze door Jezus aan het kruis heeft weggedragen. (4) Zodat ze je niet vast kunnen houden. Dat Hijzelf heeft gemaakt dat ze voor Hem niet meer bestaan. Dat ze eenvoudig weg zijn, verdwenen.

En je begrijpt ook dat je gewoon een zwak kind van je Vader mag zijn, dat op Hem steunt en durft te rusten in zijn sterke armen. (5) 

Uit de Bijbel:   

(1) Klaagliederen 3:28-29, 26.
Hij zitte eenzaam en zwijge stil,
als Hij het hem heeft opgelegd.
Hij drukke zijn mond in het stof,
misschien is er hoop.
Goed is het, in stilheid te wachten
op het heil van de HEER.

(2) Psalm 103:13.
Gelijk zich een vader ontfermt over zijn kinderen,
ontfermt zich de HEER over wie Hem vrezen (= wie naar Hem luisteren - AvdS).
    Lucas 15:20.
En hij stond op en keerde naar zijn vader terug. En toen hij nog veraf was, zag zijn vader hem en werd met ontferming bewogen. En hij (= de vader - AvdS) liep hem tegemoet, viel hem om de hals en kuste hem.

(3) Micha 7:18-19.
Wie is een God als Gij, die de ongerechtigheid vergeeft en ... een welbehagen heeft in goedertierenheid! ... Ja, Gij zult al onze zonden werpen in de diepten van de zee.

(4) 1 Petrus 2:24a.
Die zelf onze zonden in zijn lichaam op het hout (= het kruis - AvdS) heeft gebracht.

(5) Jesaja 40:11.
Hij zal als een herder zijn kudde weiden, in zijn arm de lammeren vergaderen en ze in zijn schoot dragen;  de zogenden (= de ooien die lammetjes hebben - AvdS) zal Hij (zachtkens) leiden.