Op een bepaald moment in je leven ontdek je iets. Je was op weg naar de toekomst. Je groeide, had plannen en kon de keuzes volgen die je maakte. Je had het idee, dat je steeds verder kwam. Tot op dat ene moment: ‘Ik zie grijze haren!’ Nou ja, niets aan de hand, hoor! Je gaat gewoon verder!

Maar langzamerhand - later - komt er toch meer: kwaaltjes, je ogen, dingen die niet helemaal meer werken zoals voorheen, je bent eerder moe. Niet leuk! Je krijgt te maken met grenzen en beperkingen. Je merkt: mijn krachten en mogelijkheden worden eerder minder dan meer. En de grote ontdekking is: ik ben een tijdelijk iemand! Wat nu? Hoe ga ik daarmee om?

Het toppunt

Paulus heeft daarover voor zichzelf iets geleerd. Hij ziet een bepaalde realiteit in zijn leven. Hij zegt: Al vervalt ook onze uiterlijke mens (= ons lichaam), toch wordt de innerlijke van dag tot dag vernieuwd (1). Hij heeft het tegen christenen.

Hij zegt: ‘Vanbuiten wordt het minder, vanbinnen meer.’ Hij bedoelt: Door je leven met Jezus wordt er een dagelijks proces in je op gang gebracht. Je bent geboren als een mens die - als nageslacht van Adam - moet sterven (2). Maar je geest - de mens die je vanbinnen bent en die opnieuw is geboren door geloof in Jezus - zal nooit sterven. Die ontwikkelt zich juist (1).

Want naarmate je omgang met Jezus groeit en Hij een steeds grotere plaats in je leven inneemt (3), groeit die nieuwe mens die je vanbinnen bent, die uit God geboren is (4). Je uiterlijke mens wordt zwakker, maar je innerlijke mens juist sterker. Je raakt steeds dieper verbonden met Jezus. Hij is het echte Leven, het eeuwige Leven (5). Dat is ín je. En uiteindelijk bereik je het toppunt van dat leven dat uit Hem is: heerlijkheid! (6) Dat blijft over, wanneer al het sterfelijke heeft afgedaan.

De realiteit

Een christen leeft nooit tevergeefs. Zijn leven is nooit nutteloos of betekenisloos.  Integendeel, zijn omgang met God en zijn geloof in Hem verdiepen zijn leven en geven het glans en waarde voor God. Ze brengen hem dichterbij het doel van zijn bestaan. En dat is wat je vaak aan zo iemand ziet (7).

Het verval van mijn uiterlijke mens kan ik niet tegenhouden. Maar ik verlies de moed niet. Want de realiteit is dat ik bezig ben toe te groeien naar een onzegbaar mooie toekomst (8). En dat het lichamelijk zwakker worden aan het bereiken daarvan zelfs moet meewerken (6). 

Uit de Bijbel: 

(1) 2 Korintiërs 4:16.
Daarom verliezen wij de moed niet, maar al vervalt ook onze uiterlijke mens (= ons lichaam - AvdS), nochtans wordt de innerlijke van dag tot dag vernieuwd.

(2) Genesis 3:19b.
... stof ben je en je zult weer stof worden.

(3) 1 Petrus 3:15a.
... heiligt de Christus in uw harten als Heer (= laat de Messias de eerste plaats in je hart innemen - AvdS).

(4) 1 Johannes 5:1a.
Ieder mens, die gelooft, dat Jezus de Christus is, is uit God geboren.

(5) 1 Johannes 5:20b.
... Jezus Christus. Dit is de waarachtige God en het eeuwige leven.

(6) 2 Korintiërs 4:17-18.
Want de lichte last van de verdrukking van een ogenblik (ook de last van het lichamelijke verval - AvdS) bewerkt voor ons een alles verre te boven gaand eeuwig gewicht van heerlijkheid...

(7) 2 Korintiërs 3:18.
En wij allen, die met een aangezicht, waarop geen bedekking meer is, de heerlijkheid van de Heer weerspiegelen, veranderen naar hetzelfde beeld van heerlijkheid tot heerlijkheid, immers door de Heer, die Geest is.

(8) 1 Petrus 1:3-5.
... onze Heer Jezus Christus, die ons ... opnieuw geboren heeft laten worden tot een levende hoop (= een levend vooruitzicht - AvdS), tot een onvergankelijke, onbevlekte en onverwelkelijke erfenis, die in de hemelen weggelegd is voor jullie.