Een machtige keizer joeg een groot deel van Israël uit haar land en noemde dit land, samen met het gebied ten oosten ervan: Palestina. Zo dacht hij de herinnering aan het volk en het land uit te wissen. Maar God regeert! Sinds 70 jaar vormt Israël weer een staat in haar eigen land: Israël. En hoe je daar ook over denkt, één ding staat vast: dit móest gebeuren. Waarom?

Om drie redenen. In de eerste plaats omdat God door vele profeten op talloze plaatsen in de Bijbel dit heeft aangekondigd. Het was zíjn plan.

Jeremia profeteerde: Ik zal hen terugbrengen in het land dat Ik aan hun vaderen gegeven had (1). Ezechiël voorzegde: Ik zal u vergaderen uit de volken en ... u het land Israël geven (2). En Jesaja kondigde aan: Ik doe uw nakroost van het oosten komen en vergader u van het westen. Ik zeg tot het noorden: Geef, en tot het zuiden: Houd niet terug, breng mijn zonen van verre en mijn dochters van het einde van de aarde (3).

Gods woord is waar. Dit wordt vandaag bewezen!

Zekerheid

In de tweede plaats moest dit wel gebeuren, omdat God zo volmaakt trouw is. Trouw aan zijn woord en trouw aan mensen. En zeker aan Israël!

Want Hij had Israël uitverkoren (4). Uitverkoren om het lief te hebben (5) en om het een bijzondere plaats te geven. Namelijk om de wereld te redden en zijn Koninkrijk te laten komen (6). Daarom bleef Hij het trouw en was Hij het altijd weer genadig en heeft Hij zijn volk niet verstoten (7).

In de derde plaats moest Israël terugkeren voor mij. Om te tonen dat God altijd dezelfde is (8). Dat zijn trouw en liefde onverbreekbaar zijn (9). Dat Hij zichzelf daarin niet kan verloochenen (10). Hij is zoals Hij is. Dat geeft mij zekerheid.

Het bewijs

Het zegt mij dat, mocht ik onverhoopt een verkeerde weg gaan, bijvoorbeeld door domheid, eigenwijsheid of gebrek aan geloof, ik altijd mag terugkeren en mag rekenen op zijn liefde en vergeving. Hij zal mij niet afwijzen. Hij blijft ook mij trouw (11)! Israël is het bewijs daarvan. In de Bijbel en nu, vandaag.

Want het volk is weer in haar eigen land, als een zelfstandige natie. En al moet het grotendeels geestelijk nog nieuw leven ontvangen (12), dit wordt nooit meer ongedaan gemaakt. Dit feit mag Israël vieren. En ik heb ook iets te vieren: Gods eeuwige trouw en de waarheid van zijn woord! 

Uit de Bijbel: 

(1) Jeremia 16:14-15.
Ik zal hen terugbrengen in het land dat Ik aan hun vaderen gegeven had.

(2) Ezechiël 11:17.
Ik zal u vergaderen uit de volken en u bijeenbrengen uit de landen ... en ... u het land Israël geven.

(3) Jesaja 43:5-6.
Ik doe uw nakroost van het oosten komen en vergader u van het westen. Ik zeg tot het noorden: Geef, en tot het zuiden: Houd niet terug, breng mijn zonen van verre en mijn dochters van het einde van de aarde.

(4) Deuteronomium 7:6.
Want ... ú heeft de HEER, uw God, uit alle volken op de aardbodem uitverkoren om zijn eigen volk te zijn.

(5) Jeremia 31:1, 3.
Ja, Ik heb u liefgehad met eeuwige liefde; ...

(6) Jesaja 32:1.
Zie, een koning zal regeren in gerechtigheid ...

(7) Romeinen 11:1.
Ik vraag dan: God heeft zijn volk toch niet verstoten? Volstrekt niet! ...

(8) Jesaja 43:13.
Ook voortaan ben Ik dezelfde ...

(9) Romeinen 11:29.
... de genadegaven en de roeping door God zijn onberouwelijk.

(10) 2 Timoteüs 2:13.
Indien wij ontrouw zijn, Hij blijft getrouw, want zichzelf verloochenen kan Hij niet.

(11) 1 Johannes 1:9.
Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid.

(12) Ezechiël 37:7-10.
Ik nu profeteerde zoals mij bevolen was ... ik zag toe, en zie, er kwamen spieren op, en vlees, en er trok een huid overheen (= het volk is weer een geheel, een staat - AvdS); maar geest was er nog niet in hen.