Stel je voor, je loopt ergens. Je gedachten zijn helemaal vol van dingen die gebeurd zijn. Die houden je bezig. Ineens loopt er iemand naast je, met je mee. Je bemerkt niet wie het is, dat je hem kent. Je gedachten zijn elders.

Dat overkwam die twee die vanuit Jerusalem op weg waren naar hun dorp Emmaüs, een aantal kilometers verderop. Op die dag vol emotie. Omdat er waren die beweerden dat Jezus na zijn verschrikkelijke dood, drie dagen eerder, deze morgen uit het graf was opgestaan. En dat zij Hem hadden gezien! (*)

Ineens was Hij daar bij hen. Alleen, ze ‘zagen’ Hem niet. Hij liep met hen op en vroeg wat hen toch zo bezighield. Ja, wat houdt óns bezig? Dingen van God, van Jezus? Dingen die Hij in je leven doet? Want Jezus is ook vlakbij ons (1)! Maar zien wíj Hem wél?

Jezus in ons leven leren zien

Die twee vertelden Hem hun ervaringen - moeten wij ook doen! Dan kan Hij er zijn kijk op geven, zoals bij hen. Later erkenden ze: ‘We hadden steeds zo’n spannend gevoel. Alsof er iets bezig was te gebeuren, toen Hij vanuit de profeten ons de betekenis uitlegde van wat we hadden gehoord. We hadden Hem toch moeten herkennen!’ Maar ja, toen was Hij al weg (2).

Zo’n ontmoeting kun je zomaar hebben. Die twee waren echt geen bijzondere uitverkorenen. Zelfs hun namen kennen we niet. Toch vertelt de Bijbel hun verhaal. Met een reden.

We mogen namelijk Jezus in ons leven leren zien. Zien hoe Hij op allerlei momenten zich aan ons kan openbaren (3), ons de gemeenschap met Hem kan geven en ons de ogen kan openen. Voor wat Híj aan het doen is bijvoorbeeld. Of voor de weg die Hij met ons gaat (4).

Een grotere werkelijkheid

Daarom richten we dagelijks onze ogen op Hem en zijn we klaar voor Hem. Want Hij, de Levende (5), gaat met levende mensen om. Mensen voor wie Hij een grotere werkelijkheid is dan wat wij ‘de werkelijkheid’ noemen (6). Omdat Hij Immanuël is - God met ons! Die met ons meeloopt (7), of dit nu naar Emmaüs is of naar Zierikzee. En Hij zit naast ons, in de trein, in de auto.

We zijn dus niet verbaasd, als Hij er plotseling is, lijfelijk of in ons hart. Om ons te sterken, te leren, te helpen om door te gaan. Om vast te houden aan de koers die Hij voor ons heeft uitgezet in een leven uit Hem. 

  Print hier uit ...  

Uit de Bijbel: 

(*) Lees: Lucas 24:13-32.

(1) Filippenzen 4:5.
... De Heer is dichtbij jullie (Basisbijbel).

(2) Lucas 24:32.
En zij zeiden tegen elkaar: Was ons hart niet brandende in ons (= was het niet alsof ons hart in brand stond - AvdS), terwijl Hij onderweg tegen ons sprak en ons de Schriften opende?

(3) Johannes 14:21.
Wie mijn geboden heeft en ze bewaart (= wie naar Mij luistert en handelt naar wat Ik zeg - AvdS), die is het, die Mij liefheeft; en wie Mij liefheeft, zal geliefd worden door mijn Vader en Ik zal Hem liefhebben en Mijzelf aan hem openbaren.

(4) Johannes 10:3-4.
... hij (= de goede herder - AvdS) roept zijn eigen schapen bij name en voert ze naar buiten. Wanneer hij zijn eigen schapen alle naar buiten gebracht heeft, gaat hij voor ze uit en de schapen volgen hem, omdat zij zijn stem kennen.

(5) Openbaring 1:17-18.
... Ik ben de eerste en de laatste, en de levende, ...

(6) 2 Korintiërs 4:18.
... niet zien op het zichtbare, maar op het onzichtbare; want het zichtbare is tijdelijk, maar het onzichtbare is eeuwig.

(7) Psalm 121:5b.
... de HEER is uw schaduw aan uw rechterhand. (Zie ook (4)).