Het raakt mij diep - telkens wanneer ik in de Bijbel over Jezus’ lijden lees. Over dat verschrikkelijke moment, toen de Vader zich van Hem had teruggetrokken en Hij vanuit die diepste verlatenheid riep: Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten? (1)

Hoe Hij die vreselijke martelingen van het kruis onderging en van wat eraan voorafging. En de vernederingen, de smaad, de spot... Je raakt vol ontzag voor Jezus, wanneer je leest hoe Hij daarin was. Want Hij was wel het Woord van God en zonder zonde, maar een mens als wij geworden (2).

Hoe heeft Hij geleden, toen daar aan het kruis folterende pijnen constant verwoestend door zijn lichaam trokken en voortdurende ademnood zijn lichaam uitputte. Hoe bleef Hij tóch, in die diepe nood, één met zijn Vader, had Hij Hem lief en volbracht Hij diens wil.

In het paradijs

Hoe sprak Hij vanuit diens hart, had Hij lief met diens liefde en... heeft Die Hem toen alleen gelaten! Móest Hij Hem verlaten.

Om te voltooien wat Vader en Zoon samen waren begonnen: onze zonden verzoenen. Móest Jezus doen wat wij niet konden: het offer zijn voor onze zonden, ze brengen onder het oordeel. Opdat wij niet verloren zouden gaan, maar zouden leven (3).

Hoe gaf God in Hem het liefste dat Hij had, maar ook de enige die van onder het oordeel onaangetast terug zou kunnen keren. Om daarna op te staan en met zijn offer voor Gods troon te komen en zo ons terug te brengen bij de Vader (4).

Wat een zichzelf wegcijferende liefde had Jezus, dat Hij zich op het kruis nog bekommerde om zijn moeder en haar en Johannes aan elkaar verbond, opdat die voor haar zou zorgen (5).

En dat Hij, stervende, nog luisterde naar de misdadiger naast Hem en redding over hem uitsprak en die profetische belofte, dat hij met Hem in het paradijs zou zijn (6). Zelfs in zijn hoogste nood bleef Hij de Redder en Trooster.

Omdat Hij leeft!

Hoever ging zijn liefde, toen Hij, ondanks alles wat Hem werd aangedaan, allen vergaf die Hem zo laag behandelden, en voor hen bad: Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen (7), hen daarmee verontschuldigende tegenover de Vader en... ook ons onze schuld vergevend!

Zo’n liefde is onoverwinnelijk! Die overwint zelfs de dood. Die werkt door in ons leven en onze dood.

Want toen Hij opstond uit het graf, nam Hij ons mee in zíjn opstanding (8). Om - door Hem vrijgemaakt van schuld - mensen te zijn, in wie zijn opstanding zichtbaar wordt. Zichtbaar in zijn liefde die in ons is. De dood houdt dat niet tegen. Want wij zíjn opgestaan en staan straks op. Omdat Hij in ons leeft! (9) 

  Print hier uit ...  

Uit de Bijbel:

(1) Matteüs 27:45-46.
En van het zesde uur af kwam er duisternis over het gehele land tot het negende uur. Omstreeks het negende uur riep Jezus met luide stem...: Eli, Eli, lama sabachthani? Dat is: Mijn God, mijn God, waarom hebt U Mij verlaten? 

(2) Filippenzen 2:5-8.
... Christus Jezus ... die, in de gestalte van God zijnde (= die, terwijl Hij deel uitmaakte van Gods wezen - AvdS), ... aan de mensen gelijk geworden is (maar zonder te zondigen - Hebreeën 4:15). ... 

(3) 1 Johannes 4:9-10.
Hierin is de liefde van God jegens ons geopenbaard, dat God zijn eniggeboren Zoon gezonden heeft ..., opdat wij zouden leven door Hem. Hierin is de liefde, ... dat Hij ... zijn Zoon gezonden heeft als een verzoening voor onze zonden.

(4) Romeinen 8:34b.
Christus Jezus is de gestorvene, wat meer is, de opgewekte, die aan de rechterhand van God is, die ook voor ons pleit.

(5) Johannes 19:25-26.
... Toen dan Jezus zijn moeder zag en de discipel, die Hij liefhad, bij haar staande, zei Hij tegen zijn moeder: Vrouw, zie, uw zoon. Daarna zei Hij tot de discipel: Zie, je moeder ...

(6) Lucas 23:42-43.
... hij zei: Jezus, denk aan mij, wanneer U in uw Koninkrijk komt. En Hij zei tegen hem: Voorwaar, Ik zeg je, heden zul je met Mij in het paradijs zijn.

(7) Lucas 23:34.
En Jezus zei: Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen...

(8) Efeziërs 2:4-5.
God ... heeft ... ons, hoewel wij dood waren door de overtredingen, mee levend gemaakt mét Christus, ... 

(9) Galaten 2:20a.
Met Christus ben ik gekruisigd, en toch leef ik, (dat is), niet meer mijn ik, maar Christus leeft in mij.